RUTA ALTO VEZ

Terceira etapa do Alto Vez entre Lindoso e Mezio de aproximadamente 19 km con sol e unha temperatura boa para camiñar.

Antes de iniciar a ruta e despois de tomar un café demos unha volta polo Castelo e os hórreos, espigueiros en portugués de Lindoso.

    

O inicio en baixada lévanos a presa de Lindoso para cruzala e seguir o noso camiño dirección  o fermoso pobo de Soajo onde nos coincide a hora da comida. Repartímonos entre os espigueiros e outras zonas do pobo buscando sombra.

     

Recorrido polas rúas  do pobo para continuar a nosa ruta e coller o GR que nos leva a Mezio, 7 km onde nos espera o bus e tempo para repoñer forzas antes de partir a Vigo. Un bo domingo con unha ruta levada polos noso vogais Jose Antonio e Manolo Panxón.

 

Todas as fotos aquí

Ponte de maio en Torrebarrio

Esta finde longa do 1º de Maio apostamos pola zona de Babia en León, mais concretamente no pobo de Torrebarrio, onde a FGM ten un coqueto o refuxio no que fixemos base 21 persoas.

Sábado 29

Para o primeiro día e despois de 4 horas de coche, pensamos que un sendeiro de 11 kmts. con pouco desnivel seria mais que suficiente para quentar as pernas. Saimos dende Torre de Babia, por un fermoso camiño que nos leva ata unha cunca de auga cristalina e de orixe glacial chamada Lagoa das Verdes. Situada a uns 1750 mts. de altura, recolle as augas dos desxeos das cumes cercanas, sobre todo do impresionante Mortihuero (2187 mts)… a parte das paisaxes impresionantes, atopamos uns cantos fósiles.

       

 

Domingo 30

O Domingo estaba reservado para que os mais pequenos coñeceran as Ubiñas ou polo menos a antesala destes cumios. Estamos a falar do famoso Collado Rozón… Despois de dúas horas camiñando paseniño pero sen pausa chegamos a esta fermosa atalaia onde estivemos tomando uns petiscos e deleitándonos coas vistas. De alí a un pouco parte de grupo decidiu baixar a Torrebario e o outro atrevímonos co Peña Cerreos (2.111 mts). Nora boa a todos ¡¡¡¡

  

Luns 1

O derradeiro día, despois de recoller e limpar o refuxio, tomamos os coches e fomos ata o alto da Farrapona. Alí, no aparcadoiro existente, e cun fermoso soliño de testemuña, escomezamos un sendeiro circular duns 10 kmts. que permitiunos desfrutar dos famosos lagos de Saliencia dentro do parque Natural de Somiedo. Estes son Lago del Valle, Lago Cerviz, Lago de la Cueva e Lago Calabazosa, sendo este último o mais profundo de Asturias. As 16:00 horas voltamos os coches e marchamos para Vigo. De seguro que voltaremos… alí quedounos un montón de cousas por ver.

     

Máis fotos nesta ligazón

ARRIBES DO DOURO 29,30 e 1 maio

 

Tres días polos Arribes en terras salmantinas e zamoranas. Unha actividade preparada polo noso vogal de montaña Miguel A. Siesto. Nesta actividade participaron 50 socios, 43 sendeiristas e 7 socios que levaron as súas bicicletas de montaña e apareceron pola súa conta no albergue un día antes. Estivemos aloxados no albergue La Noria no pobo de Aldeadávila de la Ribera, un albergue grande onde estivemos moi comodos e ben atendidos. Dar as grazas a súa xerente Yolanda pola amabilidade e pola súa atención.

Día 29 de abril: despois de facer unha pequena parada para tomar café chegamos sobre as 12:30 horas o pobo de Villadepera para facer unha ruta circular duns 17 quilómetros con parada en varios miradores onde se podía contemplar o río Douro e unha cantidade importante de voitres.

   

Día 30 de abril: a ruta máis esixente destos tres días. Saímos desde o mesmo albergue camiñando para acercarnos o primer mirador do día chamado o Picón de Marieta. Baixamos hacia o río Douro para continuar moi pegados a beira do río durante un par de quilómetros e volver a subir con moita pendente e moito calor dirección o segundo mirador. Unha ruta moi complicada polo calor e polo terreno. No mirador de Rupurupay tiñamos a primeira posibilidade de escapatoria para volver o albergue e a mitade dos 43 que saímos decidiron volver. Os que seguimos baixo bastante calor e humidade nos diriximos o mirador de Rupitin onde había outra posibilidade de acortar a ruta e volver a Aldeadávila. Outo grupiño tomou esta decisión polo que só 11 valentes dos 43 que empezaron fixeron o resto do camiño ata o final no mirador do Fraile e facer 26 quilómetros.

 

Día 1 de maio: ruta lineal de 15 quilómetros desde Travanca na provincia de Salamanca e rematar no fermoso pobo zamorano de Fermoselle. Chegamos o final xusto para comer polo que deu tempo a coñecer o pobo antes de partir dirección Vigo.

  

Agradecer os vogais Manolo Panxón e Jose Antonio pola colaboración nas rutas e a todos os que viñeron pola paciencia e bo ambiente vivido.

Máis fotos nas seguintes ligazóns

Dia 1

Dia 2

Dia3

 

O pasado Domingo 23 de Abril, fomos realizar un taller mariñeiro cultural a bordo do derradeiro barco de vapor que continua activo no país. Estamos a falar do HIDRIA II, un buque singular pois traballou de alxibe subministrando auga de manancial os buques que así o solicitaban e, tamén histórico, pois foi construído nos ano 1963 e capaz de transportar ata 240 tn de auga.

 

No ano 1994 coa quebra da empresa, Alxibes de Vigo, foi abandonado en punta lagoa xunto con outro barco irmán xa desaparecido. En 1997 medio afundido e a piques de ser desgaxado, foi salvado in extremis por Jacobo Costas e Sesé Otero. Gracias a eles, hoxe en día podemos desfrutar dun fermoso navío que debería contar cun grado de protección igual que calquera conxunto etnográfico que salpica a nosa terra. Desgraciadamente está en venda e moi probablemente marchará fora das nosas rias.

                

 

Coma podedes ver nas fotos, os mais pequenos o pasaron bomba coñecendo a sala de máquinas, a ponte de mando cos seus artefactos, e a bodega onde cargaba a auga, convertida agora nun bonito espacio lúdico-cultural onde fixemos un taller de pesca, identificando as distintas especies comerciais, as tallas minimas…etc.

       

Máis fotos aquí

Lago de Sanabria: Semana Santa Sección Infantil 2023

Por segundo ano consecutivo podemos dicir que pasamos una Semana Santa fantástica. Todo saiu a pedir de boca, o lugar, as excursións, o aloxamento … e por suposto o magnifico grupo que acudiu a nosa convocatoria.

Xoves 6. (O Teixedelo)

Comezou a S. Santa madrugando e saíndo as 8:00 hrs. cara a Alta Sanabria, concretamente o municipio de Lubián. Alí unha vez tomada a saida 102 da A52, dirixímonos o pobo de Hermisende. A escasos 2 kmts. atopamos un parking onde deixamos os coches e comezamos a percorrer unha fermosa senda de apenas 6 kmts que nos leva ata o Teixedelo, fermosísimo bosque de Carballos, helechos, uces e por suposto teixos, algúns deles de considerable porte.

    

Venres 7. (Cascada de sotillo e Lagoa de Sotillo)

Para esta xornada tiñamos preparada a ruta mais forte e sen dúbida a mais fermosa.  Saíndo do pobo de Sotillo, comezamos una sendeiro que levounos a fermosa cascada do mesmo nome. Logo tomar unhas fotos e tomar uns petiscos, continuamos subindo ata a Lagoa de Sotillo. Alí xantamos e non faltaron ganas de darnos un chapuzón pero en verdade que a auga estaba moi moi fría.  Continuamos camiñando cunhas fermosas vistas e sobre as 18:00 horas estamos entrando de novo no pobo. En total 14 kmts. cuns 700 mts de desnivel… non esta nada mal, sabendo ademais que viñan con nos 2 rapaciñas de apenas 5 anos… Nora boa¡¡¡

           

Sábado 8. (lagoa dos peixes e de Cubillas)

O penúltimo día subimos ata a lagoa dos peixes para facer un sendeiro circular que comezaba en dita lagoa, pasando pola lagoa de Cubillas, continuando ata o refuxio de eguas. De alí a un pouco topámonos cun neveiro que fixo as delicias de pequenos e maiores. Decidimos comer nun mirador natural o pé do camiño… alí deleitámonos coas vistas da nosa fermosa cume de Trevinca así coma a súa irmá pequena Pena Negra, tamén Pena Surbia e outro dos mil; o Moncalvo… Fixemos unha chea de fotos.

    

     

 

Unha vez rematada a Ruta, baixamos de novo o lagoa de Sanabria para darnos un merecido baño e tomar uns xeados os nenos e unhas cervexas os adultos. Un día redondo ¡¡¡

Domingo 9.

O derradeiro día fomos de excursión o centro do Lobo Ibérico – Félix Rdez. de la Fuente situado a 5 kmts. De Puebla de Sanabria. Ali atopamos unha magnífica instalación perfectamente equipada e enfocada a educación medioambiental se ben e certo que a estrela do recinto son un par de mandas de lobos en semi-liberdade.

     

Nunca viramos os nosos rapaces tan caladiños atendendo as explicacións das monitoras e vendo como lle botaba de comer os lobos. Rematamos a xornada comendo na praia fluvial de P. De Sanabria e regresando a Vigo cun enorme sorriso nos beizos. O ano que ven, mais e mellor.

Máis foto aquí

Sierra de Guadarrama: Semana Santa 2023

Unha vez máis desde o clube de montaña Peña Trevinca aproveitou a ponte de Semana Santa para realizar a saída de catro días e o destino elexido nesta ocasión foi a Serra de Guadarrama, con base na localidade do mesmo nome e onde o astro rei estivo presente tódolas xornadas.

Resaltar a estadía no hostal de Guadarrama, agradecer a colaboración dos directivos e compañeiros do clube na guía e axuda e o deseño das rutas por parte de Alex, que fixeron que estas catro xornadas fosen de moi bo recordo.

Xoves 6 de abril:

Despois de máis de seis horas de viaxe, desembarcamos na poboación segoviana de San Rafael e todo o grupo de trevincos e trevincas realizamos unha ruta rompepernas de 16 kilómetros con case 1000 metros de desnivel acumulado, ascendendo o pico Cueva Valiente a 1903 metros de altitude e o Cabeza Líjar, a 1823 metros. Un largo descenso entre pinares de repoboación levounos ata o final da ruta xunto o embalse de Jarosa.

Venres 7 de abril:

Divididos en dous grupos, o B realizou desde Puente de la Cantina un percorrido por bosques na parte segoviana de Guadarrama e ascendeu o pico La Camorca, a 1814 metros. O grupo A, partíu do porto de Cotos para alcanzar primeiro a Peña Citores e a continuación o teito de Madrid, o Peñalara, a 2428 metros, pasando despois polo quebrado Risco dos Claveles e as lagoas de Pájaros e Grande, rematando en Cotos e Puente de la Cantina.

Sábado 8 de abril:

En dous grupos, coñecimos o fermoso val da Barranca nun día de moita calor. O grupo B, percorreu entre piñeiros vermellos o oeste do val e acadando a Peña Horcón, con 1879 metros. O grupo A realizou a ascensión á Maliciosa con 2227 metros e 900 metros de desnivel, pasando polo Dinosaurio de Maliciosa, o Tubo de Todos e o Paso Cagalera. Ambos grupos remataron xunto ao Ventorrillo.

 

Domingo 9 de abril:

Na derradeira xornada aproveitou todo o grupo a mañá para realizar unha curta ruta de 10 kilómetros desde o porto de Navacerrada para camiñar polos Sete Picos, destacando o ascenso ao Somontano de 2138 metros, e voltar ao punto de inicio pola Senda Schmid.

 

Máis fotos aquí

 

Ruta das minas de Brués 26 marzo

Unha nutrida e ben disposta sección infantil comezamos a xornada coa charla habitual onde explicamos o desenrolo da actividade. Unha mañá de domingo de primavera que comezou fresca e rematou calorosa.

     

Comezada a andaina metémonos axiña nos bosques de carballos, moi abundantes na zona e nun estado de conservación excepcional, que nos fixeron desfrutar dunha natureza exuberante, acompañados toda xornada polo rebulir dos paxaros propio da estación.

     

A senda constaba de dous ambientes ben diferenciados, o dos bosques caducifolios de carballos e o dos bosques galería ripícola. Para elo alternamos no roteiro parte do camiño real que conducía as mercadorías dende o ribeiro ata as terras de picheleiros e pontevedreses e as sirgas de pescadores que serpentean a carón do río Viñao. Río tributario do Arenteiro que nace nos montes Testeiros e que foi maltratado nos seus días ao desviar o seu leito para facelo desembocar no embalse de Albarellos.

    

Percorrendo as terras dos Ulloa descubrimos como se artellaba o territorio co camiño real e as pontes de portádego. Un roteiro que nos seus sube e baixa fixeron ledicia en cativos e maiores.

                      

Agardábanos no camiño unha sorpresa máis, as minas de arsénico e ouro de Brués; percorremos a fronte de explotación para descubrir as numerosas bocaminas que a compoñen.

         

Dende a cota máis alta do noso percorrido, dispuxémonos para o regreso ao punto de inicio completando este roteiro circular. A contorna deixounos a agradable sensación de querer descubrir máis desta zona.

 Volveremos.

Máis fotos aquí

Plantación Castiñeiros. Día Internacional das árbores

O pasado domingo 26 de Marzo con motivo do día internacional das árbores, a sección infantil do clube Pena Trevinca acercouse o monte de Piñoi no concello de Covelo para facer unha plantación duns 60 castiñeiros, a metade deles micorrizados…  é dicir,  que ademais de dar castañas están inoculados cun micelio de hongos micorrícicos produtores de setas comestibles boletus…etc.

         

Como podedes comprobar na reportaxe fotográfica o tempo acompañounos e desfrutamos dunha xornada distinta o que facemos habitualmente. Foi un pracer ver os nosos fillos como collían os plantóns e os metían nos buratos e logo cubrían todo con terra, lle puñan o protector, o titor…  unha gozada.

 

    

Dicirvos tamén que a actividade realizada foi feita da man da asociación Covelo natural e nunha parcela propiedade da comunidade de montes de Santa Mariña, os cales achegaron árbores, ferramentas asi como as explicacións  pertinentes para facer un bo traballo. Moitas gracias a Jose Manuel e Guillermo pola vosa axuda e o agarimo con que nos acóllechedes.

Prema aquí para ver todas as fotos

CASA DO PATRÓN

Ruta que comeza no museo etnográfico Casa do Patrón, no lugar de Codesedo, discurrindo o seu trazado a ambos márxenes do río Asneiro e o seu afluente Lebozán. O camino transcurre descubrindo constantemente o rico patrimonio desta zona principalmente agraria. Así encontramos camiños medievais, pontes, pontellas e muiños.

   

Destaca o muiño de Froiz pola súa factura e coidado do entorno. Os bosques de ribeira aportan frescura e disfrute xunto o río Asneiro. Destaca sobre o resto da foresta os enormes castiñeiros e carballos, sendo o carballo de Soutolongo un árbore catalogado por poseer a copa máis grande de Galicia.

 

Un ruta preparada polo noso vogal Jose Antonio, xenialmente guiada por Manolo Panxón e pechando o grupo para que non se despiste ningún socio o noso administrador de contas o tesoureiro Gustavo Bergantiño. Un domingo co bo tempo e rematando cunha visita o precioso museo etnogáfico.

       

Máis fotos aquí

RUTA DO RIO XABRIÑA

Comenzamola ruta dende o parque infantil de Paraños. Seguindo o camiño, moi ben sinalizado, adentrámonos axiña no territorio boscoso e húmido entorno aos muíños do río Xabriña. Entre os asistentes acompáñanos un amigo ben coñecido do club, Julio Eiroa. Trevinco, biólogo, fotógrafo e técnico de montaña e como non, covelense. Ascendendo a carón do rio, chegamos ata o pozo do demo onde nos agardaba unha patrulla de axentes de medioambiente, que nos falaron dos perigos da fauna exótica que chegan como mascotas e acaban no monte.

 En mente, unha senda botánica interpretada, e pronto tivemos diante nosa unha selva. Os nenos e país disfrutamos coas explicacións de Júlio que soubo, coma ninguén, trasladarnos a un tempo pasado, onde o clima era ben distinto, caloroso e húmido, e verdecía unha vexetación característica de follas cerosas dun intenso verde escurecido, mucronadas, algunhas espiñentas, da laurisilva. Coma en toda selva, non faltaban as lianas(hedras) das que imaxinamos primates colgados a ulular no bosque. Sentimos na pel a humidade propia dun bosque de ribeira que crea un microclima propio e favorece as especies da laurisilva.

           

 

Tras comer á beira do río, continuamos a ruta. Cambiamos de escenario ao chegar a un souto. Exposición a solleiro , rubindo pola aba do monte, as condicións de temperatura e humidade cambiaron, ocasión que aproveitou Julio para falarnos da riqueza biolóxica tan diferente segundo o ambiente.

                    

Chegados á cota máis alta comenzámolo descenso pola outra banda do río. Inda nos pararíamos a escoitar atentamente os paxaros. O descenso non desmereceu ao ascenso. Entre loureiros, acibros, rascacús, pereiras bravas, amieiros e salgueiros, bidueiros e avelairas, fentos, musgos e hepáticas, anémonas e narcisos, herbas das escaldadelas e saxifragas, carex e calthas…

               

Desfrutamos, porque Julio nos trasmitiu, nos amosou, nos guiou hacia unha verdade simple e a o mesmo tempo complexa, e con ela puidemos ver unha beleza que un só non alcanza a comprender.

Coa sensación no corpo de quen fai unha viaxe que non quere  acabar, trasladados a outro lugar, a outro tempo, fómonos achegando ao final da nosa ruta.

Temos ganas de voltar; de seguro atoparemos unha excusa para reencontrarnos con Julio noutro lugar fermoso de Covelo.

Gracias Julio.

Máis fotos aquí