Ponte de maio en Torrebarrio

Esta finde longa do 1º de Maio apostamos pola zona de Babia en León, mais concretamente no pobo de Torrebarrio, onde a FGM ten un coqueto o refuxio no que fixemos base 21 persoas.

Sábado 29

Para o primeiro día e despois de 4 horas de coche, pensamos que un sendeiro de 11 kmts. con pouco desnivel seria mais que suficiente para quentar as pernas. Saimos dende Torre de Babia, por un fermoso camiño que nos leva ata unha cunca de auga cristalina e de orixe glacial chamada Lagoa das Verdes. Situada a uns 1750 mts. de altura, recolle as augas dos desxeos das cumes cercanas, sobre todo do impresionante Mortihuero (2187 mts)… a parte das paisaxes impresionantes, atopamos uns cantos fósiles.

       

 

Domingo 30

O Domingo estaba reservado para que os mais pequenos coñeceran as Ubiñas ou polo menos a antesala destes cumios. Estamos a falar do famoso Collado Rozón… Despois de dúas horas camiñando paseniño pero sen pausa chegamos a esta fermosa atalaia onde estivemos tomando uns petiscos e deleitándonos coas vistas. De alí a un pouco parte de grupo decidiu baixar a Torrebario e o outro atrevímonos co Peña Cerreos (2.111 mts). Nora boa a todos ¡¡¡¡

  

Luns 1

O derradeiro día, despois de recoller e limpar o refuxio, tomamos os coches e fomos ata o alto da Farrapona. Alí, no aparcadoiro existente, e cun fermoso soliño de testemuña, escomezamos un sendeiro circular duns 10 kmts. que permitiunos desfrutar dos famosos lagos de Saliencia dentro do parque Natural de Somiedo. Estes son Lago del Valle, Lago Cerviz, Lago de la Cueva e Lago Calabazosa, sendo este último o mais profundo de Asturias. As 16:00 horas voltamos os coches e marchamos para Vigo. De seguro que voltaremos… alí quedounos un montón de cousas por ver.

     

Máis fotos nesta ligazón

O pasado Domingo 23 de Abril, fomos realizar un taller mariñeiro cultural a bordo do derradeiro barco de vapor que continua activo no país. Estamos a falar do HIDRIA II, un buque singular pois traballou de alxibe subministrando auga de manancial os buques que así o solicitaban e, tamén histórico, pois foi construído nos ano 1963 e capaz de transportar ata 240 tn de auga.

 

No ano 1994 coa quebra da empresa, Alxibes de Vigo, foi abandonado en punta lagoa xunto con outro barco irmán xa desaparecido. En 1997 medio afundido e a piques de ser desgaxado, foi salvado in extremis por Jacobo Costas e Sesé Otero. Gracias a eles, hoxe en día podemos desfrutar dun fermoso navío que debería contar cun grado de protección igual que calquera conxunto etnográfico que salpica a nosa terra. Desgraciadamente está en venda e moi probablemente marchará fora das nosas rias.

                

 

Coma podedes ver nas fotos, os mais pequenos o pasaron bomba coñecendo a sala de máquinas, a ponte de mando cos seus artefactos, e a bodega onde cargaba a auga, convertida agora nun bonito espacio lúdico-cultural onde fixemos un taller de pesca, identificando as distintas especies comerciais, as tallas minimas…etc.

       

Máis fotos aquí

Lago de Sanabria: Semana Santa Sección Infantil 2023

Por segundo ano consecutivo podemos dicir que pasamos una Semana Santa fantástica. Todo saiu a pedir de boca, o lugar, as excursións, o aloxamento … e por suposto o magnifico grupo que acudiu a nosa convocatoria.

Xoves 6. (O Teixedelo)

Comezou a S. Santa madrugando e saíndo as 8:00 hrs. cara a Alta Sanabria, concretamente o municipio de Lubián. Alí unha vez tomada a saida 102 da A52, dirixímonos o pobo de Hermisende. A escasos 2 kmts. atopamos un parking onde deixamos os coches e comezamos a percorrer unha fermosa senda de apenas 6 kmts que nos leva ata o Teixedelo, fermosísimo bosque de Carballos, helechos, uces e por suposto teixos, algúns deles de considerable porte.

    

Venres 7. (Cascada de sotillo e Lagoa de Sotillo)

Para esta xornada tiñamos preparada a ruta mais forte e sen dúbida a mais fermosa.  Saíndo do pobo de Sotillo, comezamos una sendeiro que levounos a fermosa cascada do mesmo nome. Logo tomar unhas fotos e tomar uns petiscos, continuamos subindo ata a Lagoa de Sotillo. Alí xantamos e non faltaron ganas de darnos un chapuzón pero en verdade que a auga estaba moi moi fría.  Continuamos camiñando cunhas fermosas vistas e sobre as 18:00 horas estamos entrando de novo no pobo. En total 14 kmts. cuns 700 mts de desnivel… non esta nada mal, sabendo ademais que viñan con nos 2 rapaciñas de apenas 5 anos… Nora boa¡¡¡

           

Sábado 8. (lagoa dos peixes e de Cubillas)

O penúltimo día subimos ata a lagoa dos peixes para facer un sendeiro circular que comezaba en dita lagoa, pasando pola lagoa de Cubillas, continuando ata o refuxio de eguas. De alí a un pouco topámonos cun neveiro que fixo as delicias de pequenos e maiores. Decidimos comer nun mirador natural o pé do camiño… alí deleitámonos coas vistas da nosa fermosa cume de Trevinca así coma a súa irmá pequena Pena Negra, tamén Pena Surbia e outro dos mil; o Moncalvo… Fixemos unha chea de fotos.

    

     

 

Unha vez rematada a Ruta, baixamos de novo o lagoa de Sanabria para darnos un merecido baño e tomar uns xeados os nenos e unhas cervexas os adultos. Un día redondo ¡¡¡

Domingo 9.

O derradeiro día fomos de excursión o centro do Lobo Ibérico – Félix Rdez. de la Fuente situado a 5 kmts. De Puebla de Sanabria. Ali atopamos unha magnífica instalación perfectamente equipada e enfocada a educación medioambiental se ben e certo que a estrela do recinto son un par de mandas de lobos en semi-liberdade.

     

Nunca viramos os nosos rapaces tan caladiños atendendo as explicacións das monitoras e vendo como lle botaba de comer os lobos. Rematamos a xornada comendo na praia fluvial de P. De Sanabria e regresando a Vigo cun enorme sorriso nos beizos. O ano que ven, mais e mellor.

Máis foto aquí

Ruta das minas de Brués 26 marzo

Unha nutrida e ben disposta sección infantil comezamos a xornada coa charla habitual onde explicamos o desenrolo da actividade. Unha mañá de domingo de primavera que comezou fresca e rematou calorosa.

     

Comezada a andaina metémonos axiña nos bosques de carballos, moi abundantes na zona e nun estado de conservación excepcional, que nos fixeron desfrutar dunha natureza exuberante, acompañados toda xornada polo rebulir dos paxaros propio da estación.

     

A senda constaba de dous ambientes ben diferenciados, o dos bosques caducifolios de carballos e o dos bosques galería ripícola. Para elo alternamos no roteiro parte do camiño real que conducía as mercadorías dende o ribeiro ata as terras de picheleiros e pontevedreses e as sirgas de pescadores que serpentean a carón do río Viñao. Río tributario do Arenteiro que nace nos montes Testeiros e que foi maltratado nos seus días ao desviar o seu leito para facelo desembocar no embalse de Albarellos.

    

Percorrendo as terras dos Ulloa descubrimos como se artellaba o territorio co camiño real e as pontes de portádego. Un roteiro que nos seus sube e baixa fixeron ledicia en cativos e maiores.

                      

Agardábanos no camiño unha sorpresa máis, as minas de arsénico e ouro de Brués; percorremos a fronte de explotación para descubrir as numerosas bocaminas que a compoñen.

         

Dende a cota máis alta do noso percorrido, dispuxémonos para o regreso ao punto de inicio completando este roteiro circular. A contorna deixounos a agradable sensación de querer descubrir máis desta zona.

 Volveremos.

Máis fotos aquí

Plantación Castiñeiros. Día Internacional das árbores

O pasado domingo 26 de Marzo con motivo do día internacional das árbores, a sección infantil do clube Pena Trevinca acercouse o monte de Piñoi no concello de Covelo para facer unha plantación duns 60 castiñeiros, a metade deles micorrizados…  é dicir,  que ademais de dar castañas están inoculados cun micelio de hongos micorrícicos produtores de setas comestibles boletus…etc.

         

Como podedes comprobar na reportaxe fotográfica o tempo acompañounos e desfrutamos dunha xornada distinta o que facemos habitualmente. Foi un pracer ver os nosos fillos como collían os plantóns e os metían nos buratos e logo cubrían todo con terra, lle puñan o protector, o titor…  unha gozada.

 

    

Dicirvos tamén que a actividade realizada foi feita da man da asociación Covelo natural e nunha parcela propiedade da comunidade de montes de Santa Mariña, os cales achegaron árbores, ferramentas asi como as explicacións  pertinentes para facer un bo traballo. Moitas gracias a Jose Manuel e Guillermo pola vosa axuda e o agarimo con que nos acóllechedes.

Prema aquí para ver todas as fotos

RUTA DO RIO XABRIÑA

Comenzamola ruta dende o parque infantil de Paraños. Seguindo o camiño, moi ben sinalizado, adentrámonos axiña no territorio boscoso e húmido entorno aos muíños do río Xabriña. Entre os asistentes acompáñanos un amigo ben coñecido do club, Julio Eiroa. Trevinco, biólogo, fotógrafo e técnico de montaña e como non, covelense. Ascendendo a carón do rio, chegamos ata o pozo do demo onde nos agardaba unha patrulla de axentes de medioambiente, que nos falaron dos perigos da fauna exótica que chegan como mascotas e acaban no monte.

 En mente, unha senda botánica interpretada, e pronto tivemos diante nosa unha selva. Os nenos e país disfrutamos coas explicacións de Júlio que soubo, coma ninguén, trasladarnos a un tempo pasado, onde o clima era ben distinto, caloroso e húmido, e verdecía unha vexetación característica de follas cerosas dun intenso verde escurecido, mucronadas, algunhas espiñentas, da laurisilva. Coma en toda selva, non faltaban as lianas(hedras) das que imaxinamos primates colgados a ulular no bosque. Sentimos na pel a humidade propia dun bosque de ribeira que crea un microclima propio e favorece as especies da laurisilva.

           

 

Tras comer á beira do río, continuamos a ruta. Cambiamos de escenario ao chegar a un souto. Exposición a solleiro , rubindo pola aba do monte, as condicións de temperatura e humidade cambiaron, ocasión que aproveitou Julio para falarnos da riqueza biolóxica tan diferente segundo o ambiente.

                    

Chegados á cota máis alta comenzámolo descenso pola outra banda do río. Inda nos pararíamos a escoitar atentamente os paxaros. O descenso non desmereceu ao ascenso. Entre loureiros, acibros, rascacús, pereiras bravas, amieiros e salgueiros, bidueiros e avelairas, fentos, musgos e hepáticas, anémonas e narcisos, herbas das escaldadelas e saxifragas, carex e calthas…

               

Desfrutamos, porque Julio nos trasmitiu, nos amosou, nos guiou hacia unha verdade simple e a o mesmo tempo complexa, e con ela puidemos ver unha beleza que un só non alcanza a comprender.

Coa sensación no corpo de quen fai unha viaxe que non quere  acabar, trasladados a outro lugar, a outro tempo, fómonos achegando ao final da nosa ruta.

Temos ganas de voltar; de seguro atoparemos unha excusa para reencontrarnos con Julio noutro lugar fermoso de Covelo.

Gracias Julio.

Máis fotos aquí

Dia Internacional dos Bosques: 25 marzo

O sabado 25 imos facer unha plantación duns 60 castiñeiros.
Será no concello de covelo e contaremos coa axuda da comunidade de montes da zona. Eles poñen o terreo e as árbores e algunha ferramenta tamen.
É unha actividade soamente de mañan é totalmente de balde.
Non faremos ruta, pero se o tempo acompaña e alguen quere quedar a comer por ali… Non hai problema.
Contamos convosco. 

Os esperamos!!!

Ruta do contrabando – 26 de febreiro do 2023

Coñécese a raia húmida como a liña que separa a Galicia de Portugal pola presenza dos ríos Miño e Trancoso (tamén coñecido como Barxas). Este último, polo seu escaso caudal, e a facilidade para cruzalo, nalgúns casos badeando, noutros con pequenas pontes de apenas un par de metros, foi un lugar onde en anos de escaseza se levou a cabo o contrabando de produtos diversos. Ata alí nos levaron os nosos pasos, percorrendo a fina liña que separa os dous países.

A mañá comezou fría, pero o sol rapidamente nos acompañou durante toda a ruta. Comezamos no mirador do embalse de Frieira e camiñamos río arriba a a través dun precioso bosque de ribeira.

 Puidemos ver numerosos muiños e percorremos parte das súas levadas, que antes os abastecían e agora son so un recordo dos mesmos.

Unhas escadas nos separaron do cauce do río para achegarnos ata o punto de retorno en Ponte Barxa.

Ao regreso desviámonos para pasar pola pequena poboación de Notaria.

Case na desembocadura entramos no país veciño pola pequena aldea de Cevide, onde puidemos ver a estatua do contrabandista e camiñamos polas súas pasarelas, que nos levaron ata o punto de Portugal que se atopa máis ao norte.

Completamos a nosa actividade coa visita ao museo da Memoria e a Fronteira de Melgaço, onde puidemos ampliar coñecementos desta raia húmida e o modo de vida dos seus habitantes.

 

Podes ver o resto das fotos aquí

LEITARIEGOS 11 e 12 febreiro

Redonda, con esta palabra podemos resumir a pasada saída á neve do clube. En verdade pagou a pena o madrugón con que os máis pequenos comezaron esta aventura.

Dado que o sábado chegamos xa a unhas horas moi tardías para poder gozar do ski, o noso compañeiro Tomás deseñou unha bonita ruta de 10 kmts saíndo de Valdeprado e percorrendo uns preciosos bosques salpimentados de neve, auga e lugares de postal tal e como podedes ver nas fotos. Unha vez chegados ao pobo de Degaña esperamos o bus e xa marchamos ao Albergue de Villablino, todo un luxo de instalación e de trato por parte do personal.

O domingo voltamos a levantarmos cedo para saír coma foguetes cara a estación de Leitariegos. Logo de facer unha pequena cola compramos os Forfaits para os remontes e tamén alugamos o material de ski. Compre dicir que  o día anterior, a nosa compañeira Paz deixou reservadas dúas horas de clase para os rapaces… E alí foron os nosos cativos, cheos de ilusión e entusiasmo para estrearse neste deporte. Nalgúns casos era a primeira vez que pisaban unha estación de ski e por suposto  calzabanse unhas botas e unhas táboas.

… E despois de estas clases comprobamos porque moitas cousas hai que facelas de pequenos. Os pais e nais ollabamos como os nosos cativos baixaban soíños polas pistas de iniciación sen maior dificultade, facendo eses e subindo e baixando unha e outra vez…  As 16:00 arrancabamos para Vigo…. Sabedes cal era a frase máis repetida, non?… Cando voltamos??

Fotos aquí

RUTA POLAS PASARELAS. SISTELO 26 XANEIRO

Unha das mañás máis frías do ano, con apenas 2 graos positivos de temperatura, deunos a benvida no val do río Vez. Por diante, nos esperaban pasarelas, pozas e fervenzas no cada vez máis encaixonado río, camiño de Sistelo.

Xa nas proximidades da aldea, comezamos a ver os primeiros socalcos e o sol favoreceu o seu disfrute mentres ascendiamos camiño das brandas (vegas de pastores).

Nas zonas altas do monte atopámonos camiños encharcados, bosques de falsos cipreses e chozos de pastores.

 

 

Logo dun xantar preto da Brandada do Río Covo, comezamos o descenso acompañando ao río, gozando das pozas, tobogáns e fervenzas que se nos presentaban na paisaxe.

 

En definitiva, un día estupendo, unha ruta inmellorable e unha compañía coa que merece a pena calquera ruta.

Lugar aconsellable para explorar.

 

Máis fotos aquí