Actividades dos Infantís

Unha nutrida e ben disposta sección infantil comezamos a xornada coa charla habitual onde explicamos o desenrolo da actividade. Unha mañá de domingo de primavera que comezou fresca e rematou calorosa.

Comezada a andaina metémonos axiña nos bosques de carballos, moi abundantes na zona e nun estado de conservación excepcional, que nos fixeron desfrutar dunha natureza exuberante, acompañados toda xornada polo rebulir dos paxaros propio da estación.

A senda constaba de dous ambientes ben diferenciados, o dos bosques caducifolios de carballos e o dos bosques galería ripícola. Para elo alternamos no roteiro parte do camiño real que conducía as mercadorías dende o ribeiro ata as terras de picheleiros e pontevedreses e as sirgas de pescadores que serpentean a carón do río Viñao. Río tributario do Arenteiro que nace nos montes Testeiros e que foi maltratado nos seus días ao desviar o seu leito para facelo desembocar no embalse de Albarellos.

Percorrendo as terras dos Ulloa descubrimos como se artellaba o territorio co camiño real e as pontes de portádego. Un roteiro que nos seus sube e baixa fixeron ledicia en cativos e maiores.

Agardábanos no camiño unha sorpresa máis, as minas de arsénico e ouro de Brués; percorremos a fronte de explotación para descubrir as numerosas bocaminas que a compoñen.

Dende a cota máis alta do noso percorrido, dispuxémonos para o regreso ao punto de inicio completando este roteiro circular. A contorna deixounos a agradable sensación de querer descubrir máis desta zona.

 Volveremos.

Máis fotos aquí

Comenzamola ruta dende o parque infantil de Paraños. Seguindo o camiño, moi ben sinalizado, adentrámonos axiña no territorio boscoso e húmido entorno aos muíños do río Xabriña. Entre os asistentes acompáñanos un amigo ben coñecido do club, Julio Eiroa. Trevinco, biólogo, fotógrafo e técnico de montaña e como non, covelense. Ascendendo a carón do rio, chegamos ata o pozo do demo onde nos agardaba unha patrulla de axentes de medioambiente, que nos falaron dos perigos da fauna exótica que chegan como mascotas e acaban no monte.

 En mente, unha senda botánica interpretada, e pronto tivemos diante nosa unha selva. Os nenos e país disfrutamos coas explicacións de Júlio que soubo, coma ninguén, trasladarnos a un tempo pasado, onde o clima era ben distinto, caloroso e húmido, e verdecía unha vexetación característica de follas cerosas dun intenso verde escurecido, mucronadas, algunhas espiñentas, da laurisilva. Coma en toda selva, non faltaban as lianas(hedras) das que imaxinamos primates colgados a ulular no bosque. Sentimos na pel a humidade propia dun bosque de ribeira que crea un microclima propio e favorece as especies da laurisilva.

Tras comer á beira do río, continuamos a ruta. Cambiamos de escenario ao chegar a un souto. Exposición a solleiro , rubindo pola aba do monte, as condicións de temperatura e humidade cambiaron, ocasión que aproveitou Julio para falarnos da riqueza biolóxica tan diferente segundo o ambiente.

Chegados á cota máis alta comenzámolo descenso pola outra banda do río. Inda nos pararíamos a escoitar atentamente os paxaros. O descenso non desmereceu ao ascenso. Entre loureiros, acibros, rascacús, pereiras bravas, amieiros e salgueiros, bidueiros e avelairas, fentos, musgos e hepáticas, anémonas e narcisos, herbas das escaldadelas e saxifragas, carex e calthas…

Desfrutamos, porque Julio nos trasmitiu, nos amosou, nos guiou hacia unha verdade simple e a o mesmo tempo complexa, e con ela puidemos ver unha beleza que un só non alcanza a comprender.

Coa sensación no corpo de quen fai unha viaxe que non quere  acabar, trasladados a outro lugar, a outro tempo, fómonos achegando ao final da nosa ruta.

Temos ganas de voltar; de seguro atoparemos unha excusa para reencontrarnos con Julio noutro lugar fermoso de Covelo.

Gracias Julio.

Máis fotos aquí

Coñécese a raia húmida como a liña que separa a Galicia de Portugal pola presenza dos ríos Miño e Trancoso (tamén coñecido como Barxas). Este último, polo seu escaso caudal, e a facilidade para cruzalo, nalgúns casos badeando, noutros con pequenas pontes de apenas un par de metros, foi un lugar onde en anos de escaseza se levou a cabo o contrabando de produtos diversos. Ata alí nos levaron os nosos pasos, percorrendo a fina liña que separa os dous países.

A mañá comezou fría, pero o sol rapidamente nos acompañou durante toda a ruta. Comezamos no mirador do embalse de Frieira e camiñamos río arriba a a través dun precioso bosque de ribeira.

 Puidemos ver numerosos muiños e percorremos parte das súas levadas, que antes os abastecían e agora son so un recordo dos mesmos.

Unhas escadas nos separaron do cauce do río para achegarnos ata o punto de retorno en Ponte Barxa.

Ao regreso desviámonos para pasar pola pequena poboación de Notaria.

Case na desembocadura entramos no país veciño pola pequena aldea de Cevide, onde puidemos ver a estatua do contrabandista e camiñamos polas súas pasarelas, que nos levaron ata o punto de Portugal que se atopa máis ao norte.

Completamos a nosa actividade coa visita ao museo da Memoria e a Fronteira de Melgaço, onde puidemos ampliar coñecementos desta raia húmida e o modo de vida dos seus habitantes.

Podes ver o resto das fotos aquí

Unha das mañás máis frías do ano, con apenas 2 graos positivos de temperatura, deunos a benvida no val do río Vez. Por diante, nos esperaban pasarelas, pozas e fervenzas no cada vez máis encaixonado río, camiño de Sistelo.

Xa nas proximidades da aldea, comezamos a ver os primeiros socalcos e o sol favoreceu o seu disfrute mentres ascendiamos camiño das brandas (vegas de pastores).

Nas zonas altas do monte atopámonos camiños encharcados, bosques de falsos cipreses e chozos de pastores.

Logo dun xantar preto da Brandada do Río Covo, comezamos o descenso acompañando ao río, gozando das pozas, tobogáns e fervenzas que se nos presentaban na paisaxe.

En definitiva, un día estupendo, unha ruta inmellorable e unha compañía coa que merece a pena calquera ruta.

Lugar aconsellable para explorar.

Máis fotos aquí