COA MONTAÑA DENDE 1944
PREMIO GALICIA Á XESTIÓN SOSTIBLE NO DEPORTE 2020
(AGAXEDE)
__________________
SECCIÓNS
MONTAÑISMO
A pesares de non contar en Galicia, verdadeiramente, con montañas de certa importancia, o Club Peña Trevinca Montañeiros de Galicia organiza cada mes unha actividade, como mínimo, de fin de semana ou varios días, onde saímos en búsqueda desas montañas de neve e rocha en León, Asturias ou Cantabria.
SENDEIRISMO
O Club Peña Trevinca Montañeiros de Galicia leva a cabo unha ou dúas actividades de sendeirismo cada mes. Estas teñen lugar os domingos e, maioritariamente, utilizando sendeiros homologados das catro provincias galegas e do norte de Portugal. Os “trilhos” portugueses, ao percorrer un rural aínda máis habitado e conservado que o galego.
ESCALADA
Unha das modalidades deportivas, dentro do montañismo, que está a ter máis afeccionados nos últimos anos é a escalada. No Club Peña Trevinca tamén está crecendo o número de socios que “fan quedadas” para escalar nas distintas zonas coas que conta a nosa cidade, desprazándose a outros lugares cando a ocasión o permite.
INFANTIL
Dende hai xa varios anos, o Club Peña Trevinca Montañeiros de Galicia estableceu unha Sección Infantil que vén funcionando regularmente, onde pais e nenos gozan de actividades ao aire libre, realizando rutas de sendeirismo e ascensións en media montaña, nunhas actividades deseñadas e desenvolvidas especificamente para esta sección.
XUVENIL
Desde hai uns anos un grupo de rapaces e rapazas, procedentes a maior parte deles da Sección Infantil, de arredor dos quince anos, veñen realizando actividades moi diversas pensadas exclusivamente para eles, coas que se están a introducir en novas disciplinas deportivas.
ESPELEOLOXIA
A Sección Xuvenil vén de promover no ano 2015 a creación dunha Sección de Espeleoloxía, sendo agora mesmo como unha pequena avanzada desta modalidade deportiva dentro do club, e retomando así unha iniciativa que xa se tivera no seu momento, alá polos anos cincuenta.
MEDIO AMBIENTE
A palabra medio ambiente Defínese como o conxunto de compoñentes físicos, químicos e biolóxicos cos que interaccionan os seres vivos. Neste ámbito, o cometido desta vogalía é que todos teñamos un pouco de coñecemento deses compoñentes, das relacións humano-ecosistema
“Nada habría podido suceder si alguien no lo hubiera imaginado”
“Quien siente la montaña no necesita explicaciones y mientras existan paredes, agujas y aristas, habrá quien las escale, disfrutando de lo que hace, aunque no comprenda exactamente el porqué”
INFORMACIÓN DÍA A DÍA NO NOSO BLOG
RUTA POLAS PASARELAS. SISTELO 26 XANEIRO
Unha das mañás máis frías do ano, con apenas 2 graos positivos de temperatura, deunos a benvida no val do río Vez. Por diante, nos esperaban pasarelas, pozas e fervenzas no cada vez máis encaixonado río, camiño de Sistelo.
Xa nas proximidades da aldea, comezamos a ver os primeiros socalcos e o sol favoreceu o seu disfrute mentres ascendiamos camiño das brandas (vegas de pastores).
Nas zonas altas do monte atopámonos camiños encharcados, bosques de falsos cipreses e chozos de pastores.
Logo dun xantar preto da Brandada do Río Covo, comezamos o descenso acompañando ao río, gozando das pozas, tobogáns e fervenzas que se nos presentaban na paisaxe.
En definitiva, un día estupendo, unha ruta inmellorable e unha compañía coa que merece a pena calquera ruta.
Lugar aconsellable para explorar.
RUTA BICICLETA DE MONTAÑA DO DÍA 22 DE XANEIRO DO 2023
O domingo 22 saímos dende Chan do Cereixo en Belesar para facer unha ruta circular pola Serra da Groba, pasando polo Curro de San Cibrán, Abrollido, o Colexio de Belear, Chan da Lagoa, Torroña e volta, acortamos un pouco a ruta prevista, quedou en 29 km cun desnivel de 631m o cual agradecimos os que ibamos mais desentrenados.
Disfrutamos dun día de sol despois de tanta choiva, as pistas e camiños a pesar de estar bastante enchoupados estaban practicables, eso sí, cascatas e ríos por todas partes.
Rematamos en Casa Paco en Torroña cun cocido e postres para lembrar.
Recordarvos que a próxima ruta o 26 de febreiro tamen será pola Serra da Groba, nesta ocasión iremos ate as pozas de Lourenza.
ACTIVIDADE RÍO BARBANTIÑO 22 DE XANEIRO
Primeira actividade do ano e o protagonista foi a auga pero esta vez non pola choiva se non o río Barbantiño. Percorrido lineal de 18 quilómetros con saída desde o concello de Punxín.
Gran parte do percorrido o río Barbantiño foi o protagonista. Camiñamos polas beiras do río onde aínda se miraba as consecuencias das últimas crecidas polas intensas choivas destes días.
Pasamos por varios pazos e muiños, cruzamos a ponte romana de San Fins, disfrutamos en todo o seu esplendor da fermosa fervenza do Barbantiño o de O Cahón.
Percorrido guiado por Jose Antonio e Manolo Panxón que rematamos no concello de Amoeiro terra onde naceu o escritor Otero Pedrayo, socio de honra do noso club.
REGO MANESES- PARQUE ARQUEOLÓXICO DE ARTE RUPESTRE DE CAMPO LAMEIRO
Comezamos o ano con esta preciosa ruta que transita pola Prg-230 que ascende polo rego Maneses e se entrelaza coa Gr-94, ata o parque arqueolóxico de Campo lameiro. A mañán era fría e ameazaba choiva. O lugar de inicio desta ruta foi a área recreativa de Lodeiro, onde conflúe o rego Maneses co río Lérez.
A humidade da noite fixo que parecera que buceabamos nun mar de néboa. Logo de comentar a actividade que iamos realizar, puxémonos en marcha ascendendo por este río fariñeiro ateigado de muíños de canle en bo estado de conservación, así como as pontes e pontellas que no pasado facilitaban os trafegos.
Acollidos por un bosque de ribeira con abundante presenza de amieiros, salgueiros, loureiros, carballos, fentos reais, silvardeiras… sorteamos entre levadas de muíños e sendeiros, as augas libres das abondosas choivas dos últimos días.
Territorio ocupado dende tempos remotos, flanquean o rego Maneses dous castros, desapercibidos para o camiñante: Os Castros e Praderei. Abandonamos as marxes do río e nos diriximos atravesando un camiño forestal no Monte Paradela cara ao Parque Arqueolóxico de Arte Rupestre onde nos agardaba a nosa guía arqueóloga que nos amosaría os segredos que agocha esta área, unha das de maior concentración de petróglifos de Europa. Visita obrigada ao conxunto galaico por singular e abondoso.
Puidemos comer nas instalacións do parque, ben acondicionadas para as visitas dos nenos dos coles. Repostas as enerxías afrontamos a parte final da nosa actividade, o descenso cara os territorios do Lérez. Seguindo o camiño forestal fomos perdendo cota ata chegar aos campos e prados mesturados con viñas e froiteiras mais preto das casas.
Logo de atravesar o lugar de Praderei volvémonos meter no monte por unha espectacular congostra, camiño de carros estreito e profundo, empedrado, que transita polos cómaros e que nos amosan a dirección aos muíños. Preto estabamos xa deses muíños do Lérez dos que se albiscaban as aceñas dende o alto.
Atopámonos co río Lérez e o atronador ruxe das augas leváronnos ata o refuxio de pesca de a Betarra onde rematamos a nosa andaina.
Agradecementos charla «Pradeiras submariñas e cabaliños de mar»
O pasado mércores, Patricia Quintas Pérez, doutora en Ciencias Mariñas e socia do club dende hai 30 anos, ilustrounos en materia de Cabaliños de Mar e Pradeiras Submariñas.
Así se inauguraba a primeira charla de divulgación científica do 2023.
Patricia comezou explicando que son as pradeiras de fanerógamas, esas prantas que non algas como xa comentamos aquí, tan descoñecidas entre todos nós. Comentounos un dato moi interesante e é que, a pesar de ocupar un pequeno porcentaxe do fondo oceánico (0.1%) deste planeta, albergan o 18% do carbono oceánico (UNEP, 2020) polo que realmente constitúen unha ferramenta moi valiosa na loita contra o cambio climático.
Tamén nos contou cales son as principais ameazas e presións ás que se enfrontan estas pradeiras, tanto naturais como de orixen antropoxénico, así como as recomendación do que se debería facer se non queremos deixar de ollar estes preciosos ecosistemas.
Foto 1. Patricia Quintas durante a súa charla o Mércores 25 de Xaneiro.
Despois pasamos a falar do fermoso cabaliño de mar. Contounos que, durante a súa etapa postdoutoral, traballou no IIM-CSIC tratando de criar cabaliños de mar en cautividade cun dobre propósito: coñecer a ecoloxía e dinámica desta especie no seu medio natural e chegar a criar esta especie con fins conservacionistas para frear o declive poboacional en hábitats e zonas afectadas.
Reseñou que a especie que máis coñecemos na Ría de Vigo é a que se ve na seguinte imaxe, o Hippocampus guttulatus, e quen o consegue ver ten un ollo moi fino porque son verdadeiros maestros da camuflaxe.
Foto 2. Hippocampus guttulatus na Ría de Vigo. Fonte: Proxecto Hippocampus (IIM-CSIC)
Como dato curioso comentounos que son os machos os que incuban os ovos que a femia lle transfire unha vez maduros, e que é moi difícil ollar un parto xa que apenas dura minutos e adoitan facelo de noite. Non obstante, o debate posterior a charla demostrou que aínda quedan moitas incógnitas por resolver no que a esta especie se refire: Son máis activos durante a noite que polo día? Coñecemos a tódolos seus depredadores? Realmente son fieis a unha soa parella durante a súa vida?
A verdade que foi unha charla moi entretida onde non podo máis que agradecer a tódolos participantes a vosa asistencia, a todos os que participáchedes tan activamente no debate e ao Parque Nacional Marítimo-Terrestre das Illas Atlánticas de Galicia por cedernos o seu auditorio.
Espero que nos vexamos de novo nun futuro próximo.
Cristina Fernández, vogal de Medio Ambiente.
BTT pola Serra da Groba
info@trevinca.es
Rúa Brasil, 46 36204 VIGO
986 420 551 / 660 693 535